Flossen
Die zorgelijke grimas voorspelt vast niet veel goeds. Ze drukt haar boezem nog eens wat steviger tegen mijn gezicht aan en maant me mijn mond wijder open te doen. Ik maak onbewust een vuist van mijn handen en het besef van een zeurende nekpijn begint langzaam door te dringen. Als ik ergens niet tegen kan zijn het tandartsassistentes met zorgelijke grimassen en cup D die niet hoorbaar mompelend allerlei kwalijke diagnoses stellen.
Ze geeft me een cursus zorgvuldig poetsen waarbij je ook, ja ook, die onbereikbare plekjes van een stevige beurt voorziet. Ik krijg een jaarvoorraad flosdraad en tandenstokers mee naar huis. Dat ik nu toch echt, ja echt, moet gaan gebruiken. Plus een recept voor 1 of ander goedje dat heel vies blijkt te zijn. En dat ik nu dus 2 keer, ja 2 keer, per dag moet gaan gebruiken.
Als ik uit de praktijk wegwandel vraag ik me af wat ze tijdens de lunch over me zal zeggen. "Dat tandvlees van die meid! Ik heb het zelden zo erg gezien!"
Met een check-up afspraak over 6 weken neem ik me voor om gelijk mijn zorgverkeringspolis nog even door te nemen thuis.
2 reactie's:
Wat het is met die tandartsen weet ik niet, maar op de een of andere manier doen ze ook nooit echt hun best om onze sympathie op te wekken...
Off-topic: de zaken waaraan recensenten van OOR of NU.nl zich klaarblijkelijk bovenmatig geërgerd hebben, wegen bij mij toch minder zwaar. Met name de tweede helft van de show vond ik echt waanzinnig goed!
Dus inderdaad echt wat gemist, snik. ;) Heb zelf ook wel eens concerten gezien waar ik erg enthousiast over was en waar vervolgens heel negatief over geschreven werd (en andersom). Blijft toch kwestie van smaak.
Een reactie posten